Autisme en Genegenheid

Een van de meest hardnekkige verhalen die over kinderen met autisme de ronde doen is dat een kind met autisme nooit genegenheid zou kunnen tonen aan of accepteren van iemand.
Er zijn legio verhalen van ouders waarvan de arts benadrukte dat hun kind nooit autisme zou kunnen hebben omdat het kind zo nu en dan wel eens een knuffel geeft.
Dit is pertinent niet waar maar omdat studies uitwijzen dat autistische kinderen in meer of mindere mate anders omgaan met het proces van aanraken dan kinderen die geen autisme hebben is het waarschijnlijk om deze reden dat die verhalen de ronde blijven doen.

De mate van ernst waarin autisme bij kinderen voorkomt varieert van licht tot zeer ernstig. Het blijft altijd belangrijk om te beseffen dat niet elk autistisch kind hetzelfde is en dat ieder kind op elke situatie verschillend kan reageren.
Om genegenheid te kunnen tonen aan je kind volgen hieronder een aantal tips. Let wel, ieder kind kan anders reageren en daarom zal een ieders ervaring misschien weer anders zijn.

Probeer een methodische aanpak te verzinnen waarbij je verschillende manieren van aanpakken uitprobeert. Enkele daarvan zullen werken, andere weer niet. Voor kinderen met een ernstige mate van autisme kan een enkele aanraking al de trigger zijn om geïrriteerd te raken of zelfs agressief te worden. Zelfs een kleine aanraking kan al teveel zijn voor de zintuiglijk beleving van een kind met autisme. Dus zaak is om een bepaalde methode te bedenken en te proberen en als dat niet blijkt te werken pak je het weer iets anders aan. Een stapje terug of een stap voorruit.

Laat je kind zelf zoveel mogelijk aangeven of het behoefte heeft aan genegenheid. Probeer eerst eens met je kind te praten als je denkt dat het bijvoorbeeld een knuffel nodig heeft zonder dat je meteen zijn of haar persoonlijke ruimte binnendringt en hem of haar een knuffel opdringt. Kniel daarvoor zodat je op ooghoogte komt met je kind en open je armen, glimlach en laat zien dat je kind geliefd is. Wees niet gekrenkt als je kind niet meteen naar je toe komt om je een knuffel te geven. Misschien was het voor je kind gewoon niet het goede moment. Probeer het op een ander moment nog eens.

Probeer het met handgebaren. Als je kind te gevoelig is voor directe aanraking probeer dan in dit soort situaties om je handgebaren te versterken met positieve signalen. Probeer bijvoorbeeld met je duim omhoog je kind een glimlach te tonen en positieve opmerkingen maken over hetgeen dat ze goed hebben gedaan of van een andere strekking. Tijdens deze momenten kan je ook proberen om je kind de mogelijkheid te geven van een knuffel of andere aanraking. Bied ze de mogelijkheid maar dring het niet op. Laat het kind naar jou komen.

Alle neuzen dezelfde kant op. Probeer ervoor te zorgen dat alle betrokkenen op de hoogte zijn van de manier van aanpak en de voortgang van het proces om je kind wat meer genegenheid te laten tonen / ondergaan. Niets is zo frusterend dat op het moment dat je vooruitgang boekt dat er bijvoorbeeld grootouders of onderwijzers zijn die natuurlijk goed bedoeld alle vooruitgang weer teniet doen omdat ze de grenzen van je kind overtreden. Draag er zorg voor dat op het moment dat je met je aanpak begint dat iedereen die eventueel je kind een knuffel zou kunnen geven op de hoogte is van regels! Herhaling en structuur is erg belangrijk voor je kind zo ook voor situaties zoals hierboven beschreven.

Voor veel ouders zal het probleem met genegenheid misschien wel de grootste zijn of het meeste impact hebben. Met veel geduld en door te leren dat je niet volgens je eigen richtlijnen maar volgens de richtlijnen van je kind te gaan zul je een diepe en betekenisvolle band met je kind kunnen opbouwen.

Tagged , , . Bookmark the permalink.

5 Responses to Autisme en Genegenheid

  1. Frans Traas says:

    Waarom gaat dit over “kinderen” ? Dit geldt voor velen met een Autisme Spectrum Stoornis.
    De een heeft er alleen meer last van dan de ander. Maar het is een algemeen probleem.

  2. Evelien Martens says:

    Ik merk vaak dat mensen je direct benaderen, in je gezicht. Dus eigenlijk , op je af komen en je daarbij aan kijken.
    Je kunt ook gewoon naast iemnd plaats nemen, afhankelijk van de persoon waar je genegenheid bij wil bepaal je de afstand.
    Dring je niet op maar laat subtiel voelen dat je asnraking fijn zou vinden door bv. je hand naast die van de ander te leggen of langs een been.
    Het gevoel dat je weg kan is fijn, zo kun je voelen wat iemand wel of niet prettig vind.
    Ongedwongenheid is ook fijn, het moet niet.
    Zo heb ik mijn zoontje leren hand vasthouden.
    Hij trok altijd zijn hand terug, dus begon ik met zijn hand enkel op mijn open hand neer te leggen, langsaam begon hij zelf meer grip uit te oefenen.
    Nu kan ik hand in hand met hem lopen maar altijd losjes.
    Ik hebbzelf ass. en kan mensen die op mij af komen ook niet hebben, knuffelen vind ik ook niks.
    Ongedwongenheid voelt prettig, er wordt toch al zo snel over je grenzen heen gegaan onder het mom van LEUK. Of gezellig????

  3. Anoniem says:

    Een aantal jaren geleden heb ik een persoon leren kennen die asperger heeft . Echt een fantastisch persoon voor wie ik steeds meer vriendschapgevoel krijg .Deze persoon word steeds opener tegen mij en onlangs hebben we 3 kwartier zitten praten over de problemen van deze persoon .Ik moet er niet aan denken om deze persoon kwijt te raken .Volgens mij ben ik op de goede weg maar ik zou graag van anderen willen weten wat ik moet doen ivm aanraken . Nu blijft het bij een hand schudden . Kan ik ook een schouderklop geven oid ? Het betreft hier om een volwassen persoon . Volgens mij voelen we ons allebei enorm op ons gemak bij elkaar maar stralen we allebei onzekerheid uit .

  4. Manon says:

    Beste anoniem,

    Wat trekt je aan in de ander?
    Waarom durf je de ander niet aan te raken?
    Wat hindert je? Als je zelfs al twijfelt over het geven van een schouderklopje…
    Kan je daarover niet met die persoon praten?

    Groeten,
    Manon

  5. Amanda Denis says:

    Ik heb een zoon van 56 jaar die autistisch is en nu ik een nieuwe vriend heb met mij volledig heeft gebroken waardoor ik hem niet meer kan bereiken of zien. Hij heeft alle banden ook via media doorgeknipt.
    Wat moet ik doen ?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *